Maliën Maken

Maliën is een vlechtwerk van ijzeren ringetjes die de huid beschermt tegen snijwonden. Maliën word op veel verschillende manieren toegepast. In vroeger tijden waren er zelfs hele jurken van maliën, die maliënkolders worden genoemd. Onze vechters vinden ze ouderwets. Maliën maken is een vak apart waar men vooral veel geduld voor nodig heeft. Er zijn verschillende manieren om maliën te maken. Soms worden de ringetjes aan elkaar geklonken met kleine klinknageltjes. In een maliënkolder zitten al gauw 60.000 ringetjes. Heeft u enig idee wat dat zou wegen?

terug

Kleding maken

Kleding maken in de middeleeuwen kan zowel huisnijverheid zijn als een ambacht. Kleding wordt gemaakt van linnen of wol. Zowel wol als linnen moet eerst gesponnen worden. Linnen wordt gesponnen uit vlas. Spinnen doet men met de hand met behulp van een spintol. Er zijn al professionele spinsters met een spinnewiel, deze wordt nog met de hand aangedreven. Maar de middeleeuwers konden fijner spinnen met de hand als met het spinnewiel. Soms was een draad slechts drie haren dik. De draad word steviger gemaakt door hem dubbel te 'twijnen' voor scheringdraden op het weefgetouw. De wol of linnen kan dan worden geverfd: in sobere kleuren voor eenvoudige mensen, bonte kleuren voor de welgestelden en zwart voor de adel. Als u meer wilt weten over de laatste mode mag u ons het hemd van het lijf vragen.

terug

Schrijfkunst

Steeds meer mensen leren lezen en schrijven in onze gebieden in de vijftiende eeuw. De adel, de geestelijkheid maar ook gewone burgers; handelaren en ambachtslui. Het schrift is een belangrijke manier om berichten over te brengen of belangrijke gebeurtenissen vast te leggen. Een kroniekschrijver houd alle belangrijke gebeurtenissen bij in ons kampement. Er wordt geschreven met een pen gemaakt van een (ganzen)veer en inkt. Belangrijke documenten worden met lak verzegeld. Soms schrijft men op (lompen)papier of, als het document lang bewaard moest worden, zoals akten of belangrijke transacties, op perkament. Heeft u enig idee hoe uw naam er uit ziet in het middeleeuws?

terug

Pijlen maken

Pijlen zijn er in allerlei soorten en maten en de pijlenmaker weet er alles van! Pijlen worden veelal van flexibel essenhout gemaakt. De veren worden er met beenderlijm aangelijmd en vervolgens met een draad netjes aan de schacht vastgeknoopt. Ook word er een inkeping in de pijl gemaakt, waar later de pees van de boog in klemt. Soms worden deze inkepingen verstevigd met hoorn of been om doorscheuren te voorkomen. Er zijn veel verschillende pijlpunten. Sommigen zijn om mee te schieten op een doel, anderen om mee op wild te jagen of om geharnaste ridders te schieten. Er zijn zelfs fluitpijlen bekend, die zingen in de lucht, vuurpijlen en pijlen die speciaal gemaakt zijn van rubber waarmee we ook echte veldslagen kunnen naspelen, zonder elkaar te verwonden.

terug

Schilderkunst

De middeleeuwse schilder maakt zelf zijn verven van kleurpoeder, wat we pigment noemen. Sommige pigmenten kwamen van ver en waren daarom erg kostbaar. Zo word de blauwe edelsteen Lapis Lazuli vermalen tot de kleur ultramarijn. Maar ook van bijvoorbeeld verbrande botten word pigment gemaakt. Voor olieverf gebruikt de ambachtsman lijnolie om de kleur te binden en voor tempera eidooier en water. De schilder versiert boeken en maakt portretten, altaarstukken voor de kerk en werkt mee aan de propaganda voor de adel. Deze vakman tekent met zilver, schildert met edelstenen en pronkt zelfs met echt goud!

terug

Leerbewerking

De middeleeuwse mens heeft voor verschillende levensbehoeften lederwaren nodig. Zo zijn er schoenen of een riem met een buidel (want een broek of jurk uit de middeleeuwen heeft geen zakken). Ook kan gedacht worden aan specialistische zaken zoals een schede voor dolk of zwaard en tuig voor je paard.

De leerbewerker voorziet in deze behoeften. Met zijn vlijmscherpe elsnaald maak hij eerst gaten in het leer. Met speciaal wasdraad en twee naalden maakt hij de mooiste en ook oersterke stiksels. Zo komen prachtige leren producten tot stand.

terug

Bogen maken

De Bogenmaker voorziet huurlingen en het Leger van bogen. Tegenwoordig noemen we deze middeleeuwse bogen de Longbow. De Engelsen maakten de Longbow beroemd tijdens de honderdjarige oorlog op veldslagen als Crécy en Azincourt. Door de inzet van goed getrainde boogschutters konden ze toch nog winnen tegen een grote overmacht aan Franse ridders.

Voor het maken van een Longbow splijt de bogenmaker een 2 meter lange stam van Taxushout (of ander geschikt bogenhout) in 4 of meer delen. Het flexibele spinthout gebruikt hij voor de buitenkant van de boog en het harde kernhout voor de binnenkant.

Eerst hakt hij de boog in model met zijn bijl en vervolgens wordt de boog gelijkmatig gebogen door schaven, raspen en schrapen tot de gewenste trekkracht is bereikt. Zo produceert de bogenmaker een geducht oorlogswapen dat zware pijlen wel 300 meter ver kon weg schieten.

terug